استعداد لغزش پذیری واحد های سنگ شناسی منطقه ژئودینامیکی دماوند

بررسی منابع نشان می دهد لیتولوژی از عمده عوامل موثر در وقوع ناپایداری ولغزش دامنه های شیبدار ا ست . سنجش نوع، مقدار و مکانیزم این تاثیر با توجه به طیف گسترده انواع مختلف لیتولوژیها نیازمند تحقیقات بسیار است . این مقاله که بخشی از نتایج یک طرح تحقیقاتی است ، استعداد لغزش پذیری واحد های مختلف لیتولوژیکی منطقه را تشریح نموده و به بیان رابطه بین نوع لیتول وژی با دانسیته یا فروانی وقوع لغزش ها پرداخته است . در این تحقیق پس از بررسی منابع وتهیه نقشه های پایه؛ کلیه مراحل تهیه لایه های رقومی اطلاعات، هم پوشانی و قطع لایه ها و تهیه نقشه های تلفیقی ، برآورد دانسیته لغزش ودیگر اطلاعات لازم، در محیط GIS انجام شده اس ت . سپس با اجرای مدل ون ) Van westen ، (1997 اوزان واحدهای لیتولوژیکی در نقشه عامل سنگ شناسی استخراج گردید . مقدار اوزان استاندارد شده بیانگر میزان حساسیت یا استعداد واحد های سنگ شناسی به گسیختگی ولغزش است . با توجه به نتایج حاصل شده واحدهای سنگ شناسی منطقه از جنبه استعداد لغزش پذیری به سه کلاس تفکیک شدند : الف ) واحدهائی با دانسیته لغزش بیشتر از حد نرمال ( استعدا لغزش پذیری بالا ( مانند کوهرفت ها و مارنها ) با 27/5 درصد گسترش منطقه ای . ب ) واحدهائی با دانسیته لغزش کمتر از حد نرمال ( استعدا پذیری کم تا متوسط ) ( مانند گروهی از آهکها و ولکانیک ها ) با 69/2 درصد گسترش منطقه ای . ج ) واحد هائی بدون حساسیت یا در مواردی با حساسیت بسیار ناچیز نسبت به وقوع لغزش ( مانند کوارتزیت ها ) که در مجموع 3/3 درصد از کل مساحت منطقه را شامل می شوند . این نتایج در تصمیم سازی های درست در مدی ریت جامع حوضه ها و بویژه مدیریت خطرات ناشی از رانش زمین و تبیین نوع کاربری ها با توجه به اهداف کاربران می تواند موثر واقع گردد .

کلیدواژه ها:

زمین لغزش ، واحد های سنگ شناسی ، دماوند ، مدیریت جامع خطر لغزش زمین