بررسی نقش ساختار زمین شناسی در بیابان زایی دشت سیستان

شرایط طبیعی کشور ایران و قرار گرفتن آن در کمربند خشک جهان از یک طرف و بهره برداری های بی رویه و مفرط از منابع طبیعی تجدید شونده از طرف دیگر شرایطی را بوجود آورده است تا در این سرزمین شرایط تخریب بسرعت طی شود و هر روز بر گستردگی و شدت این تخریب افزوده شود . عمده ترین عوامل موثر در تخریب در کشور را می توان به دو گروه عمده عوامل طبیعی و انسانی تقسیم نمود . از عمده ترین عوامل طبیعی که موجبات بیابان زایی را در کشور فراهم نموده ان د می توان به عوامل اقلیمی، ژئومرفولوژیکی و عوامل مرفولوژیک اشاره نمود . در این پژوهش به منظور ارزیابی و ضعیت بیابان زایی با توجه به شرایط محلی منطقه مطالعاتی دو فرآیند فرسایش آبی و بادی به عنوان معیارهای اصلی موثر در بیابان زایی انتخاب شدند و ارزیابی وضعیت بیابان زایی منطقه براساس این دو معیار و وزن دهی شاخص ها و بر طبق روش مدالوس ) ) MEDALU S صورت پذیرفت . 1 بیشترین میزان فرسایش و تولید رسوب را دارا می QS، NQts نتایج پژوهش نشان داد که از نظر حجم رسوبدهی واحدهای باشند و در نتیجه در این واحدهای سنگ شناسی شدت کلاس بیابان زایی شدید و بسیار شدید می باشد . و واحد سنگ شناسی Qal کمترین حجم رسوب بادی را تولید می کنند و در کلاس متوسط بیابان زایی قرار دارد