تحلیل خشکسالی های استان کرمان با استفاده از شاخص های استاندارد بارش (SPI) و درصد از بارش نرمال (PNPI)

خشکسالی، پدیده ای خزنده است که در اثر کمبود رطوبت محیطی ناشی از کاهش میزان بارش به وقوع می پیوندد. در این پژوهش به منظور بررسی وضعیت خشکسالی های استان کرمان از داده ها ی بارش ماهانه 10 ایستگاه در دوره آماری (2007-1986) و روش شاخص بارش استاندارد شده (SPI) و شاخص درصد از بارش نرمال در مقیاس زمانی سالانه استفاده گردید. شدت و تداوم دوره های خشک براساس هر دو مقیاس تعیین و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده از دو شاخص نشان داد که شدید ترین خشکسالی استان کرمان در سال 1987 با ضریب SPI بیش از 2/5- سطح استان اتفاق افتاده است. در حالی که شدیدترین ترسالی آن در سال 1992 با ضریب SPI بیش از 2 رخ داده است. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین فراوانی خشکسالی های متوسط مربوط به ایستگاه های جیرفت، سیرجان و رفسنجان و کمترین درصد وقوع خشکسالی های متوسط مربوط به ایستگاههایبافت و کهنوج می باشد. بیشترین فراوانی خشکسالی های شدید هم مربوط به ایستگاه های واقع در شرق استان و حواشی دشت لوت مثل زیارتگاه، عزیزآباد و بم می باشد و کمترین درصد وقوع خشکسالی های شدید مربوط به ایستگاه های واقع در مرکز استان مثل کرمان و بافت می باشد.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، نمایه SPI ، پهنه بندی ، استان کرمان