تحلیل توزیع فضایی – مکانی کاربری های ویژه شهری و اولویت در مدیریت بحران شهری نمونه موردی؛ محله 45 متری بروجرد

زلزله از نظر لطمات انسانی و جانی مهم ترین حادثه غیرمترقبه در ایران است. شهرها با مراکز تجمع و تراکم انسان، فعالیت های انسانی و ساختمان ها تعریف می شوند. فضای شهری در درون خود تاسیسات و تجهیزات زیربنایی با انواع کاربری ها اعم از مسکونی، اداری، خدماتی، بهداشتی و ... را جای داده است. توزیع کاربری های شهری در مدیریت بحران به ویژه در امداد و نجات غیر قابل انکار است. هدف از پژوهش بررسی میزان آسب پذیری ساختمان ها در محله 45 متری شهر بروجرد و شناسایی نواحی پر تراکم وتحلیل توزیع فضایی – مکانی کاربری های ویژه شهری و اولویت در مدیریت بحران شهری جهت کاهش اثرات این پدیده در شهر است. این مقاله با ماهیت کاربردی و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که آسیب پذیری شدید ساختمان های شهری در محله باد شده می باشد. در محله 45 متری شهرداری، کاربری مسکونی با بیش ترین مساحت و درصد، کاربری غالب در محله را تشکیل داده و کاربری تجاری در مرتبه بعدی قرار گرفته که در تمام قسمت های محله با مساحت های متفاوت توزیع شده اند. کاربری آموزشی محله، رتبه سوم و پس از آن کاربری بهداشتی قرار دارد که شامل یک مرکز بهداشت و یک بیمارستان می باشد که متاسفانه ساختمان بیمارستان جزء بناهای تخریبی است. شهر بروجرد دارای چهار سایت آتش نشانی می باشد که تنها دو سایت آن فعال بوده و دو سایت دیگر نیمه فعال می باشند. سایت های فعال عبارت اند از: ایستگاه آتش نشانی مرکز که در خیابان بهار قرار گرفته (تقریبا در جنوب محله) و در فاصله 242 متری و آتش نشانی میدان امام حسین (ع) که در زاویه شرقی محله در فاصله 774 متری از محله قرار دارند.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، زلزله ، کاربری های شهری ، محله 45 متری ، بروجرد