تحلیل آسیب پذیری نواحی روستایی از مخاطرات طبیعی

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 637

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICEHH02_452

تاریخ نمایه سازی: 13 آبان 1393

چکیده مقاله:

نواحی روستایی از اولین مناطق آسیبپذیر در مواجه با مخاطرات طبیعی هستند و در مقابل این مخاطرات بیمه نیستند. این نواحی بسته به موقعیت جغرافیایی خود تحت تاثیر مخاطرات طبیعی عدیدهای میباشند، و به علت فقر شدیدتر و دانش تکنولوژی محدودتر نسبت به دیگر سکونتگاههای انسانی در برابر خطرات طبیعی آسیبپذیرترند. سیل، زلزله و خشکسالی از خطرات عمدهای هستند که به شدت این مناطق را تهدید می کنند و از موانع مهم توسعه روستایی بشمار می آیند. در این راستا جهت بررسی و تبیین تاثیر مخاطرات طبیعی در توسعه نواحی روستایی این سوال مطرح میشود که مخاطرات طبیعی چه تاثیرات وپیامدهایی در نواحی روستایی به همراه داشته و راهکارهای اساسی مقابله با آنها کدامند؟ روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای بوده، که با توجه به ظرفیت و منابع نواحی مخاطرهآمیز روستایی تشریح و تفسیر گردیده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که برخورداری محدود نواحی روستایی از دانش و تکنولوژی جدید بویژه ارتباطات و واکنشهای سنتی در مقابله با خطرات طبیعی بر آسیب پذیری و خسارت آنها افزوده است و این خطرات از عمدهترین موانع توسعه روستاها می باشند. بدین ترتیب لازم است با شناخت خطرات طبیعی و چگونگی وقوع آنها از نظر زمانی و مکانی و سنجش میزان تاثیرات و پیامدهای آنها بر روی زندگی روستائیان و در نهایت کاهش آسیبپذیری و خسارات ناشی از خطرات مذکور در نواحی روستایی اقداماتاصولی و برنامه ریزی شده صورت گیرد. از این رو شناسایی مناطق مخاطرهآمیز، ارتقاء سواد و آگاهی روستائیان و آموزش آنان درمقابل خطرات طبیعی، پیشبینی خطر، مدیریت خطر با تاکید بر مدیریت محلی میتواند بر کاهش آسیب پذیری روستائیان در برابرمخاطرات کمک اساسی نمایند.

نویسندگان

عثمان بلوچی

کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه سیستان و بلوچستان

بشیر امیری

دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه خوارزمی تهران