روش جدید برنامه ریزی کوتاه مدت تولید توان در نیروگاه های آبی

در این مطالعه سعی بر آن است که یک روش جدید برای برنامه ریزی کوتاه مدت تولید توان در نیروگاه های آبی و برقراری ارتباط مستقیم بین مطالعات کوتاه مدت و بلند مدت از طریق جایگذاری مقادیر حجم اولیه و نهایی آب حوضچه سد، میزان دبی خروجی در پایان دوره، میزان سریز در پایان دوره و میزان دبی ورودی به حوضچه سد در تابع برآزندگی این نوع نیروگاه ها ارائه گردد. هدف، تولید حداکثری توان از نیروگاه آبی با توجه به الگوی بار مصرفی شبکه و با ارضای قیود تحمیلی نیروگاه می باشد. به این منظور در گام نخست، یک تابع برآزندگی تولید توان در این نیروگاه ها که دارای متغیر میزان دبی خروجی آب از حوضچه سد است را معرفی می کنیم. در گام دوم، قیود تابع برآزندگی و دیگر قیود مهم را معرفی می کنیم که می توان به: حداقل و حداکثر توان تولید، حداقل و حداکثر دبی خروجی، حداقل و حداکثر حجم آب در حوضچه سد را اشاره کرد. در گام سوم با استفاده از منطق فازی سعی بر آن می شود، توان تولیدی از نیروگاه آبی را با توجه به الگوی بار شبکه هماهنگ کنیم ، به این مفهوم که در هنگام افزایش تقاضای بار توان تولیدی افزایش و در هنگام کاهش تقاضا، کاهش تولید داشته باشیم. در این مطالعه از الگوریتم ژنتیک به عنوان بهینه ساز و از منطق فازی به عنوان ابزاری جهت هماهنگی نتایج خروجی الگوریتم ژنتیک و الگوی بار استفاده گردیده است. الگوریتم توضیح داده شده برای دو نیروگاه آبی و دو الگوی بار مختلف آزمایش گردیده است و نتایج بدست آمده گزارش شده اند.

کلیدواژه ها:

نیروگاه آبی ، برنامه ریزی بلند مدت و کوتاه مدت ، منطق فازی ، الگوریتم ژنتیک