برقراری ارتباط مؤثر در حوادث غیر مترقبه و بحرانی

مقدمه: امروزه سیتسم های ارتباطی قابل اعتماد ، بخش مهمی از سیستم ارایه خدمات طبی اورژانس را تشکیل می دهند . این سیستم ها امکان دسترسی سریع تر به بیماران را فراهم نموده و به بیمارستان امکان می دهند که برای پذیرش بیمار خود را آماده کنند . متن: با توجه به این که سیستم های ارتباطی در خدمات پیش بیمارستانی اورژانس ، تفاوت های زیادی دارند ، اما بسیاری از آنها از اجزای 1 ایستگاه اصلی 2- سیستم فرستنده / گیرنده موبایل 3- سیستم فرستنده /گیرنده قابل حمل 4- تکرارگرها 5- تجهیزات دیجیتال 6- تلفن های بیسیم تشکیل می شوند. صدور اجازه فعالیت های ایستگاه پایه ، تنظیم علایم رادیویی ، تائید استفاده از تجهیزات و ابزار ها ، تعیین محدودیت های قدرت خروجی فرستنده ها و پایش عملکرد زمینه های مختلف بر عهده کمیسیون ارتباط دولتی است . از آنجائیکه تجهیزات ارتباطی بسیار ضروری و در عین حال ، شکننده ( آسیب پذیر) هستند. هر سرویسی باید یک سیستم ارتباطی پشتیبان داشته باشد. در بسیاری از سیستم ها ، مرکز اعزام ، تمام مکالمات با تلفن کننده ها ، نیروی پلیس ، آتش نشانی ، واحد های پرسنلی فوریت های پزشکی و مراکز تحویل گیرنده بیمار را ثبت می کند. در صورتی که یک ماموریت به مسئله قانونی تبدیل شود . تمام این مکالمات بخشی از اسناد قانونی ، قلمداد خواهد شد . این امر نیز ذلیل دیگری بر حرفه ای مختصر و مفید بودن مکالمات پرسنل است. ارتباط رادیویی بین سیستم ارائه خدمات طبی اورژانس و پزشک مرکز باید ساماندهی شده ، مختصر و جامع باشد. به این منظور داشتن یک چهار چوب عمومی برای انتقال اطلاعات بیمار از طریق رادیو، کمک کننده خواهد بود. وجود این چهار چوب برقراری ارتباط بین اطلاعات مهم با یک روش ثابت و نادیده نگرفتن هیچ یک از مطالب را تضمین می کند. بحث و نتیجه گیری: در هنگام برخورد با بیمار از روش های موثر ارتباطی استفاده بایستی نمود. خود را معرفی کنید به بیمار بگوئید«من برای کمک به شما آمده ام» هنگام صحبت با بیمار تماس چشمی داشته باشید، آرام و شمرده صحبت کنید ، نسبت به نیروی تماس بدنی، حساس باشیدو ... به خاطر داشته باشید که حتی در صورت مشکل بودن در برقراری ارتباط با بیمار باید آرام و مطمئن و مراقب باقی بمانید.