بررسی رابطه بین مدیریت در هزینه و مخارج برای تولید بر رشد اقتصادی و توسعه نیروی انسانی در بخش خصوصی صنایع ایران

هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر مدیریت برای تولید و رشد اقتصادی در صنایع ایران با استفاده از داده های سری زمانی در ایران از سال 1531 تا 1531 است. مدل ا تخابی ما، یک مدل ساده رشد مطابق با مدل رم 1391 می باشد هم مخارج دولت به تولید و هزینه مخارج مصرفی و مخارج سرمایه گذاری ا نسانی تفکیک می شود. مخارج سرمایه گذاری دولت تاثیر مثبت و معنی داری روی رشد اقتصادی دارد. همین طور مخارج سرمایه گذاری انسانی نیز دربلندمدت تاثیر مثبت و معنی داری روی رشد اقتصادی دارد. مخارج هزینمه دولت برای تولید در این مدت تأثیر منفی و معنا داری روی رشد مدیریت اقتصادی دارد. سرمایه گذاری خصوصی برای تولید در بخش صنایع دارای یک تأثیر مثبت و معنی داری روی رشد اقتصادی است. نتایج حاکی از آن است هم بیشترین تأثیر مخارج دولت روی رشد اقتصادی مربوط به مخارج سرمایه گذاری انسانی است کل مخارج دولت تأثیر مثبت و معنی داری روی رشد اقتصادی دارد و این درحالی است هم مخارج سرمایهگذاری دولت، رویسرمایه گذاری بخش خصوصی تأثیر منفی و معنی داری دارد. افزایش مخارج عمرانی دولت روی رشد اقتصادی یک تاثیر مثبت و معنی داری دارد. درحالی هم افزایش مخارج جاری دولت تأثیر منفی و معنی داری روی رشد اقتصادی دارد. به نظر می رسد هم دولت باید بیشترین سرمایه گذاری را روی سرمایه انسانی داشته باشد و درتقویت بیشتر بخش خصوصی با کاهش سرمایه گذاری خود و دادن فضای بیشتر و مطمئن تر برای بخش خصوصی ازطریق اجرای دقیق اصل 44 قانون اساسی بکوشد. دولت باید از مصرف گرایی فاصله بگیرد و مخارج مصرفی خود را به حداقل برسا ند.

کلیدواژه ها:

مخارج دولت ، رشد اقتصادی ، سرمایه گذاری ، مصرف ، تولید