شناسایی موانع پیادهسازی بهایابی بر مبنای فعالیت و بهایابی تولید بهنگام در ایران

از نظر علمی سیستم بهایابی بر مبنای فعالیت و تولید بهنگام ازجمله روشهای نوین و کاربردی در کشورهای صاحب سبک وپیشرفته در زمینههای مالی، مدیریتی و اقتصادی میباشد اما متأسفانه در کشور ایران به سیستمهای مذکور چندان اهمیت داده نشده است و حتی یک صفحه درباره آن در استانداردهای سازمان حسابرسی وجود ندارد و با عدم الزام و یا عدم تأکید سازمان حسابرسی و دارایی، عملاًJIT و ABC درایران کم اهمیت و به سیستم های بدون کاربرد تبدیل شده است. در این مقاله دلایل عدم استفاده از سیستمهای بهایابی بر مبنای فعالیت و بهایابی تولید بهنگام شناسایی میگردد، همچنین دلایل ارجحیت سیستمهای سنتی نسبت به سیستمهایJIT و ABCدر شرکتهای ایرانی مورد بررسی قرار میگیرد. ابزار پژوهش پرسشنامه بوده و به منظور اندازهگیری متغیرهای تحقیق ازT-Testاستفاده میشود. عدم فراهم سازی زیر بنای پیادهسازی، پیچیدگی و گستردگی، عدم آشنایی مدیران و حسابداران در مورد بهایابی فعالیت و بهایابی تولید بهنگام، هزینه بر بودن و زمان بر بودن و تحریم اقتصادی و تورم شدید در کشور از جمله موانع پیاده سازی می باشد و سهولت و آسانی، مقبولیت و تأکید مراجع قانونی به سیستم بهایابی سنتی از دلایل ارجحیت این سیستم در کشور میباشد

کلیدواژه ها:

بهایابی ، بهایابی سنتی ، بهایابی برمبنای فعالیت ، بهایابی تولید بهنگام