ارائه مدل نقش رهبری در سازمان های یادگیرنده

امروزه مفهوم سازمان یادگیرنده 1، به یکی از مفاهیم کلیدی جهت رشد سازمان تبدیل شده است. سازمان یادگیرنده، اطلاعات موجود در محیط را بررسی کرده، خود اطلاعاتی را تولید کرده، و افراد را به تسهیم و انتقال دانش در میان گروه های کاریترغیب می کنند. لازمه یادگیری در سازمان این است که دانش فردی به دیگران انتقال یابد تا آنها هم از این دانش در انجام فعالیت های کاری سازمان استفاده نمایند. همچنین، سازمان ها در ابتدا باید دانش را شناسایی و ضمن ذخیره، طبقه بندی، نشرو کاربرد دانش به ایده ها و تفکرات جدیدی برسند. از طرفی دیگر رهبری 2 در کلیه شئون سازمان نقشی کلیدی را ایفا می کنند، همیشه استفاده از فرآیند ارتباطات برای اعمال نفوذ در میان افراد و سوق دادن افراد و یا کارکنان به سوی اهداف سازمانی ابزاری مناسب بوده است رهبری را اصولاً هنر نفوذ در دیگران دانند، بدین معنی که پیروان به دلخواه و اختیار نه از روی اجبار، از رهبر اطاعت می کنند. بنابراین، منظور از رهبری به طور عام، تأثیر گذاری بر افراد و انگیزش آنان به طوری است که از روی میل، علاقه و با اشتیاق برای دستیابی به هدف های گروهی تلاش کنند. هدایت و رهبری از مباحث بسیار اساسی در مدیریت می باشد. زیرا مهم ترین حرکت مدیر آنست که با بکارگیری صحیح نیروهای انسانی با بهترین شکل حوادث و مشکلات را برطرف و یا راه حلی برای آنها پیدا کند و برنامه های سازمان را اجراء و رسیدن به اهداف را سهل الوصول نماید.در این مقاله سعی شده تا با بررسی مفاهیم سازمان یادگیرنده و رهبری، به بررسی نقش رهبری در این سازمان ها بپردازد و در آخر مدلی مفهومی را ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

سازمان یادگیرنده ، رهبری ، یادگیری