پیدایش سازها در موسیقی ایران باستان با نگاهی به شاهنامه فردوسی

موسیقی بازتابی از عادات، سلیقه ها، تمایلات و در مجموع بیانگر نظام فرهنگی یک قوم یا ملت است. در ایران باستان موسیقی همواره با فرهنگ و آئین های مذهبی ایرانیان همراه بوده است.هدف از این پژوهش بررسی پیدایش و تکامل موسیقی سازی در دوران های مختلف ایران باستان با توجه به نوع و کاربرد آن در مراسم است که سعی دارد با تحلیل سازها در دوره های مختلف ایران باستان مورد بررسی قرار دهد وبا گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و فیش برداری از منابع مربوطه انجام پذیرفته است و سپس مطالعات به روش تطبیقی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافتهها بر اساس تحلیل، سازشناسی در دوران ایران باستان انجام پذیرفته است. که در نهایت سازها به 3 دسته ی، سازهای زهی، سازهای بادی و سازهای ضربه ای و کوبه ای تقسیم می شود که در مراسم بزمی و رزمیکاربرد داشته اند. نسبت سازهای کوبه ای 47.5 % ، سازهای بادی 32.5 % و سازهای زهی 20 % می باشد. که سازهای کوبه ای و ضربی به طور شاخص تری دیده می شوند که نشان دهنده نقش و اهمیت بیشتر این گروه سازی در ایران باستان بوده است

کلیدواژه ها:

موسیقی ایران باستان ، سازشناسی ، تاریخ ایران باستان