تخمین قابلیت دسترسی به خدمات شهری با استفاده از MCDM و GIS در محیط فازی

پیچیدگی، تنوع و حجم انبوه اطلاعات جغرافیایی از یک سو و توانایی های نرم افزاری در عرصه پردازش اطلاعات از سوی دیگر فلسفه وجودی سیستم های اطلاعات جغرافیایی GIS را تبیین می کند. در این مطالعه، که در شهر میناب به دلیل دارا بودن جمعیت بالا و گستردگی منطقه صورت گرفت. قابلیت دسترسی به خدمات بر اساس دو مدل توزیع جمعیت شهری (دزی متریک و نرخ جمعیت) با بکارگیری اصول سیستم اطلاعات جغرافیایی در تکنیک تجزیه و تحلیل آبخیزهای شناور FCA در دو گام تخمین زده شد. سپس کلیه راههای دسترسی به خدمات در این شهر، با بکارگیری تکنیک AHP و FTOPSIS الویت بندی گردید. در گام اول لایه های خدماتی کلیه نقاط خدماتی موجود شهر بررسی و سپس زمان سفر جمعیتی که به طور بالقوه توانایی دسترسی به آنها را دارند محاسبه گردید. در مرحله دوم با به کار بردن شبکه جاده ای و دیگر سیستم های حمل و نقل، داده ها در سیستم اطلاعات جغرافیایی ذخیره شده و زونی در اطراف هر نقطه خدماتی ساخته شد تا نواحی که از طریق آنها دسترسی به نقاط خدماتی شهر امکان پذیر است با در نظر گرفتن محدودیت زمانی مشخص گردد . نتایج حاصله حاکی از آن بود که مدل های دزی متریک امتیازات پایین قابلیت دستیابی به خدمات را در شهر میناب نشان می دهند. در انتها نیز آزمونT-Test جهت تجزیه و تحلیل نتایج انجام شد که تفاوت های مهم در خروجی مدل ها را ناشی از نوع مدل های جمعیتی بیان نمود . همچنین نتایج حاصل از روشهای تصمیم گیری چند معیاره فازی، بیانگر ارجحیت مسیر- پ نسبت به سایر مسیرهای انتخاب شده در این پژوهش بود

کلیدواژه ها:

مدلهای تخمین جمعیت ، تکنیک دزی متریک ، روشهای تصمیم گیری جند معیاره/GIS