پوشاک در شاهنامه فردوسی

شعر و ادب مقوله ای ست که از ابتدائی ترین سالیان عمر بشر، با تار و پود روح و جان آدمی در آمیخته است .به گونه ای که شعرها روایتگران تاریخ هم عصر خویش اند و پلی بین ما و آیندگان به آن روزگاران .از آنجا که نیازهای اولیه ی بشر، خوراک ، پوشاک و سرپناه بوده و از آغاز تا کنون، انسان در تکاپوی هرچه بهتر برآورده شدن این سه نیاز اساسی، به سهم خویش در دوره ی زندگانی اش به این اهم پرداخته است.پوشاک ایران، تاریخچه ای به قدمت ذوق و هنر ایرانی دارد و ماهیت آن از طبعبلند و روح راست کردار او سرچشمه می گیرد .شاعران نکته بین نیز از این مهم غافل نمانده و به خلق شاه کارهایی در اینمورد پرداخته اند .فردوسی پاکزاد نیز نه تنها از این رسته جدا نیست، بلکه در راس شاعرانی ست که با ذکر جزئیات، تمام اتفاقات و رویدادها را به تصویر کشیده است .به جرات می توان گفت نحوه ی پوشش، بافت و رنگ لباس ها را به قدری استادانهتوصیف کرده است که آن شخصیت یا پیشه، گویی واقعیتی مصور در ذهن آدمی نقش می بندد. و نیز نحوه ی پوشش مردمان آن زمان را از قبیل رودابه، گردآفرید و رستم را به زیبایی بیان کرده است .واژه هایی از قبیل خفتان، جامگ، ببر بیان و ... تصاویری از جامه ی آن دوره را برای ما به ارمغان آورده است .در این مجال سعی شده است که در این باره حق مطلب تا آنجا که در توان بوده ادا شود و به اختصار آن دریای عظیم تاریخی، دایره المعارف فرهنگ مصور ایرانی، از این منظر بررسی شود اگرچه در این مختصر نمی گنجد

کلیدواژه ها:

پوشاک ، تافته ، شاهنامه