بررسی تأثیر طراحی محیط کالبدی پاسخده برای کودکان بر رشد و روابط اجتماعی آنان از دیدگاه روانشناسی محیطی

حس مکان هر محیط بستگی به نحوه ارتباط انسان با آن محیط دارد محیط از طریق تأثیرگذاری بر فعالیت ها و ایجاد معانی خاص بر احساس و رفتار او تأثیر می گذارد. دوران کودکی به جهت نقش مهمی که در سرنوشت آینده انسان ایفا می کند،فرصت بی نظیری است که نباید آن را از دست داد . هدف این مقاله بررسی ابعادی از روانشناسی محیط است که در طراحی برای کودکان باید مورد توجه قرار بگیرد. پس از ارایه درآمدی بر مبانی محیط و شناخت روانشناسی محیط به بررسی شناخت کودک و نیازهای او و همچنین عوامل تأثیر گذار بر شکل گیری شخصیت کودک پرداخته شد. روش تحقیق در این پژوهشتوصیفی تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات با استفاده از بانک های اطلاعاتی، بررسی های میدانی،مطالعات اسنادی،مصاحبه و - مشاهده می باشد. نتایج حاصل از این مطالعه بیان می کنند محیط و بستر مناسب رشد کودکان، آن اماکن و مسیرهای ارتباطی است که علاوه بر برآورده ساختن مقاصد در نظر گرفته شده ، پاسخگوی نیازهای وجودی کودکان در مراحل رشد بوده ،همچنین توجه به ضرورت ها و ایجاد تنوع در ویژگی های بصری و عاطفی محیط معماری می تواند با ایجاد حس امنیت و تعلق داشتن، تأثیر بسزایی در بهبود و افزایش روابط اجتماعی کودکان داشته باشد

کلیدواژه ها:

محیط معماری ، کودک ، روابط اجتماعی ، روانشناسی محیط