سبک شناسی خراسانی در ادبیات و معماری

در روزگار ما که فرهنگ غرب نفوذ خود را بر همه ی فرهنگهای دیگر گسترانده ,مجموعه ی مقولات فکری ,ذوقی وهنری در ظاهر تعریف شده اند,لذا یک محقق امروزی متعلق به هر فرهنگ و تمدنی که باشد ,خودبخود تعریفهای موجود را از آن خود می داند وبه آنها استناد می کند .در فرهنگ سنتی ایران تعریف هنر ,معنای هنر ,کاربرد وغایات هنر دقیقا در راستای تعاریف موجود قرار نمی گیرند لذا شیوه ی بیان آن نیز ممکن است متفاوت باشد.شیوه ی بیان و سبک هنری معنای گسترده یی دارد که در این پژوهش به انواع و اشکال مختلف آن چنان که در غرب صورت گرفته نمی پردازیم اما بر آنیم که در فرهنگ سنتی ایران پیش ازآنکه تحت نفوذ فرهنگ غرب درآید ماخود را به شکلی دیگر و برای منظوری دیگر بیان میکردیم و در کل هنر سنتی ایرانی و اسلامی غایات دیگری در سرداشت.دوره ی اول به عواملی چون اسطوره و مذهب وابسته بود.دوره دوم دوره ی مذاهب توحیدی بود.دوران سوم که مربوط به روزگار ماست ,دوران مردم سالاری و اصالت فرد انسانی است .قصد مااین است که به این نکته بپردازیم و آن این است که شیوه ی بیان هنر سنتی ایران شیوه یی بدیهه سازنه است

کلیدواژه ها:

سبک شناسی ، ادبیات ، معماری ، سبک خراسانی