تأثیر نرخ خروج محلول پلیمری از ریسنده بر ساختار، خواص و عملکرد تماس دهنده غشای الیافی توخالی پلی وینیلیدن فلوراید جهت جذب گاز دیاکسیدکربن

تأثیر نرخ های مختلف خروج محلول پلیمری از ریسندهٔ (DER) (از 3.5 تا 5ml/min) بر روی ساختار و عملکرد جذب دیاکسیدکربن غشاهای الیافی توخالی پلی وینیلیدن فلوراید(PVDF) مورد بررسی قرار گرفت. غشاهای الیافی توخالی با استفاده از یک فرآیند وارونگی فازی تهیه گردیدند و از نظر نفوذپذیری گاز، مقاومت در برابر خیس شوندگی، مقاومت انتقال جرم، زاویه تماس با آب، فشار شکسته شدن و تخلخل کل مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعات مورفولوژی نشان داد که با افزایش DER، ساختار غشاء از یک حالت انگشتی شکل به حالت اسفنجی تغییر می کند. بعلاوه، با افزایشی DER از 3.5 تا 4.5 Iml/mill، یک کاهش شدید در نفوذپذیری N2 اتفاق میافتد و همچنین کاهش چشمگیری در مقاومت در برابر خیس شوندگی به وقوع میپیوندد. نتایج نشان داد که با افزایشی DER از 3.5 تا 1ml/min 4.5، نرخ جذب CO2 مربوط به غشاهای تهیه شده به شکل چشمگیری افزایش یافت. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که غشای الیافی توخالی آبگریز و متخلخل با ساختاری بهبود یافته، میتواند جهت جذب CO2 بوسیله تماس دهندهٔ غشایی گاز- مایع سودبخش و مناسب باشد.

کلیدواژه ها:

غشای الیاف توخالی pVdf ، محلول پلیمری ، جذب