بررسی صدای خارج از قاب در آثار اصغر فرهادی بر اساس نظریات میشل شیون

فضای سینمایی ، چگونگی ارائه آن توسط فیلمساز و همچنین چگونگی ادراک آن توسط تماشاگر ، یکی از اساسیترین موضوعات در حیطه مطالعات و ساختارشناسی شیوههای بیان سینمایی است .در پژوهش حاضر سعی بر آن بوده است تا ، به یکی از مهمترین و اساسیترین بنیانهای ساختارسینمایی و زیباشناسی ، یعنی به فضای سینمایی با تکیهبر مفهوم فضای غیرقابل رؤیت ) بیرون از قاب (در سینمای اصغر فرهادی بر اساس نظریه میشل شیون پرداخته شود؛ این نظریه بر نشانههای مادی کننده و ارزشافزوده استوار است. نشانههای مادی کننده عبارتاند از جزئیاتی که موجب میشوندشرایط مادی صدا را حس کنیم و بدانیم از چه جنسی هستند و وجود و عدم وجود آنچه ویژگیهای خاصی را خلق میکنند و همچنین ارزشافزوده یعنی ، ارزش مازادی که صدا بدون تصویر و تصویر بدون صدا هرگز نمیتوانسته داشته باشد .این پژوهش به روش توصیفی کیفی و تحلیل محتوا و ساختار انجامگرفته است. نتایج حاکی از آن است که در سینمای معاصر ایران هم برخی از فیلمسازان به خصوص اصغر فرهادی ، بهطور آگاهانه به استفاده بخشی از این فضای سینمایی یعنی فضای غیرقابل رؤیت و صدای خارج از قاب ... پرداختند

کلیدواژه ها:

میشل شیون ، صدا خارج از قاب ، اصغر فرهادی ، ارزشافزوده ، نشانهای مادی کننده