مدلسازی میرایی کلاسیک در تحلیل های الاستیک

استهلاک انرژی در پاسخ به بارهای دینامیکی یکی از خصوصیات ذاتی سیستم های سازه ی ست که معمولاً ناشی از اصطکاک داخلی مصالح سیستم، جذب انرژی در اتصالات و اجزای غیرسازه ای آن می باشد، این استهلاک انرژی با میرایی بیان می شود. دو روش کلی برای مدلسازی میرایی در سیستم های سازه ای وجود دارد که با عناوین میرایی متناسب و میرایی نامتناسب شناخته می شوند، در میرایی متناسب میرایی متناسب با جرم و سختی درنظر گرفته می شود. استفاده از میرایی متناسب در تحلیل سازه های الاستیک بسیار متداول است و در این تحلیل ها با توجه به عدم تغییر سختی سازه، همواره ثابت بوده و به راحتی قابل درنظ گرفتن، می باشد. در این مقاله روش مدلسازی ماتریس میرایی در تحلیل های الاستیک مورد بحث قرار گرفته و نشان داده می شود که در برخی حالات میرایی تا چند درصد می تواند افزایش یابد که امری غیرطبیعی و ناخواسته می باشد و باید از آن اجتناب کرد.

کلیدواژه ها:

مذلسازی میرایی ، میرایی رایلی ، تحلیل الاستیک