ارزیابی روشهای تجربی جاستین، ایکار و کتاین در برآورد آبدهی حوضه اهرچای

تعیین ارتفاع رواناب یکی از مهمترین پارامترهای بررسی سیل خیزی در حوضه ها می باشد و از آنجایی که 53 درصد حوضه های ایران دارای شکل دایره ای هستند با سیل خیزی روبرو هستیم. لذا در این تحقیق روش های تجربی جاستینف ایکار و کتاین در حوضه اهرچای مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از این روش ها اقدام به تعیین مقدار رواناب زیرحوضه های حوضه اهرچای گردید. نتایج برآورد میزان ارتفاع رواناب توسط هر یک از روش ها با مقادیر مشاهداتی در این حوضه مورد مقایسه قرار گرفت. در تحقیق حاضر با توجه به شرایط اقلیمی دما، بارش و نیز خصوصیات فیزیوگرافی: ارتفاع رواناب و آبدهی زیرحوضه ها به روش های جاستین،ایکار و کتاین برآورد گردید. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص گردید که روش کتاین اصلاً قابل قبول نبوده و اختلاف زیادی با مقادیر اندازه گیری شده دارد. نتایج تحقیق در این منطقه نشان داد که رابطه تجربی جاستین با داشتن حداقل خطای نسبی 12 درصد و همچنین خطای میانگین مربعات 2/7 سانتی متر رابطه مناسبی برای این منطقه می باشد، شاید توجه همزمان این روش به خصوصیات فیزیوگرافی و اقلیمی منطقه دلیل بر این موضوع باشد. هر چند میزان اختلاف مربوط به روش جاستین نسبت به روش های دیگر کمتر است ولی در این مورد نیز اختلافات وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تغییرات اقلیمی ، خطای نسبی ، میانگین مربعات خطا ، ارتفاع رواناب