ارزیابی نقش عوامل اقلیم و طبیعت مناطق سردسیر در راه دستیابی به معماری پایدار

توجه به زیست و حفاظت از آن یکی از مهم ترین ارزش های معماری بومی ایران به شمار رفته و معمار ایرانی در ساختبناها توجه ویژه به طبیعت و پایداری آن داشته است.تاریخ معماری ایران که حاصل تجربه چند هزار ساله میباشد،در هرمنطقه ای به خلق فرم مناسب با محیط پیرامون و همگونی با اقلیم منطقه پرداخته است.با رشد علم و نشر سریع آن دیگرتوجه چندانی به محیط زیست نشده و طبیعت با سرعت بالایی رو به نابودی می رود و این در حالی است که امروزه طرقتهیه انرژی و مواد اولیه تولید آن،سیستم اکولوژیکی طبیعت را سخت به مخاطره انداخته و از آنجایی که بخش مهمی ازمصرف انرژی سالیانه کشورها مربوط به ساختمان ها میباشد،در این راستا صرفه جویی و بافتن روش های پایدار از اهمیتبسزایی برخوردار است که این امر با بازخوانی معماری بومی و اقلیمی ایرانی و در راس آن توجه به محیط زیست و حفاظت ازانرژی قابل تعریف است.این مقاله سعی بر آن دارد تا عناصرو شاخصه های استفاده از انرژی های تجدید پذیرو پایدار درمنطقه مورد مطالعه را شناسایی نموده وسپس به ارایه پیشنهادهایی جهت هماهنگی بین محیط اطراف و ساختمان بپردازد.لذابرای دستیابی به هدف این پژوهش،استفاده از الگوهای بومی و منابع پایدار امری اجتناب ناپذیر خواهد بود.در مقاله حاضر بااستفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی به گردآوری اطلاعات پرداخته و رویکردی تحلیلی توصیفی دارد نتایج به دست آمدهاز این پژوهش،با ارایه پیشنهاداتی کاربردی ،کوششی مستمر برپیوند دوباره معماری و طبیعت و طراحی متناسب با اقلیم باتکیه بر مفاهیم معماری بومی دارد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ایران ، طراحی اقلیمی مناطق سردسیر ، معماری مدرن