آمایش سرزمین و چالش های جغرافیای سیاسی توزیع نامتقارن جمعیت در ایران

رسیدن به الگوی مناسب در پیش برد اهداف کلان یک کشور در بستر برنامه ریزی و آمایش سرزمین نهفته است. آمایش سرزمین ، یافتن نقشه توزیع، چیدمان، محل سکونت و محل کار با توجه به محل منابع طبیعی و فعالیت های اقتصادی ناشی از آنها یا غیر از آنها است. در این پژوهش تراکم نامتوازن جمعیت و چالش های جغرافیای سیاسی بوجود آمده از این الگوی پخش ناهمگن جمعیت با روش توصیفی - تحلیلی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس پژوهش حاضر با نگاه آمایش سرزمین ، الگوی پخش جمعیت بر اساس دستیابی به منافع اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی شکل گرفته است و باعث بر هم خوردن الگوی توازن جمعیتی در کشور شده است. از مهمترین راهکارهای ارائه شده برای به وجود آمدن تراکم متقارن جمعیت می توان به برنامه ریزی برای رونق دوباره کوچگری، بالا بردن شاخص های زندگی مناطق کم تراکم، حمایت از تولیدات مناطق روستایی ، ممنوع کردن ساخت کارخانجات تا شعاع 150 کیلومتری در کلان شهرها اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

امایش سرزمین ، جغرافیای سیاسی ، چالش های سیاسی ایران