ارزیابی کمی و کیفی کاربری اراضی شهری با تاکید بر توسعه پایدار (مطالعه موردی: شهر سردرود)

دسترسی عادلانه به زمین و استفاده بهینه از آن یکی از مولفه های اساسی توسعه پایدار محسوب می شود. نوع و نحوه توزیع کاربری ها در دسترسی عادلانه به زمین بسیار تعیین کننده است و برنامه ریزی کاربری زمین هسته ای اصلی و عملی توسعه پایداری شهری به شمار می رود این در حالی است که توسعه پایدار شهری اولویت اول در قوانین برنامه ریزی شهری است و رعایت اصول آن در سطح شهرها الزامی است. شناخت و ارزیابی هر یک از کاربری های شهری به منظور دستیابی به معیارها و اصول توسعه پایدار شهری از مهم ترین اقدامات است که بایستی مورد توجه قرار گیرد. شهر سردرود نمونه مطالعاتی ما نیز از این قاعده مستثنی نیست. در این مقاله سعی بر این بوده که ابتدا به بررسی وضعیت موجود کاربری های شهری در شهر سردرود پرداخته شود و با مقایسه آنها با میزان استانداردهای رایج کمبود سرانه ها به دست آمد. سپس بر اساس ماتریس های ظرفیت، سازگاری و مطلوبیت به بررسی کیفی کاربری ها پرداخته شد سعی شد برخی از اهداف کالبدی- فضایی کاربری اراضی شهر سردرود از دیدگاه توسعه پایدار مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، ماتریس ظرفیت ، توسعه پایدار ، شهر سردرود