بررسی احتمال وجود گسل با استفاده از داده های نقطه میانی مشترک ژئورادار

کلان شهر مشهد، از نظر لرزه خیزی در منطقه فعال و با پتانسیل بالای خطر زلزله قرار گرفته است. به طوری که گسل های فعال و کوارترنری از شمال و جنوب شهر را احاطه کرده اند. گسل های فعال و بزرگی نظیر گسل شمال نیشابور، گسل توس و گسل سنگ بست- شاندیز که در فاصله کمی از شهر قرار گرفته اند. همچنین شهر مشهد بر روی ضخامت قابل توجهی از نهشته های آبرفتی قرار گرفته است، که این نهشته ها منجر به تشدید دامنه امواج زمین لرزه می شوند. این موارد سبب شده که با توجه به اهمیت روز افزون ایمنی و کاهش مخاطرات اقتصادی و اجتماعی در برابر زمین لرزه، شناخت شرایط زیرسطحی شهر در طرح های مطالعاتی و اجرایی جایگاه ویژه ای داشته باشد. در این مقاله، به کمک داده های نقطه میانی مشترک (CMP) ژئورادار (GPR) به بررسی شرایط زیرسطحی یکی از شاخه های فرعی گسل توس [1] پرداخته شده است. بدین منظور داده های فوق در 2 مقطع (2مقطع موازی با یکدیگر، و عمود بر خط گسل) و برای 50 نقطه میانی میانی مشترک (برای مقاطع اول و دوم بترتیب 26 و 24نقطه) برداشت شده است. به طوری که فاصله بین هر نقطه میانی مشترک 20 متر بوده است. پس از اعمال گام های پردازشی بر روی داده ها، برای هر مقطع یک پروفیل سرعتی بدست آمده است. با توجه به این پروفیل های سرعتی و مقایسه آن ها با روش های مطالعاتی دیگر، احتمال وجود گسل در محدوده مطالعاتی بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

ژئورادار ، نقطه میانی مشترک ، پروفیل سرعتی ، گسل توس ،