استفاده ی مؤثر از فن آوری های نوین در صنعت ساختمان،زمینه ساز محیط زیست پایدار و توسعه ی مدیریت دانایی محور

در بسیاری از کشورها، موضوع صرفه جویی در مصرف انرژی در ساختمان ها به صورت گسترده و با برنامه ریزی پویا،از طریق بهبود فرآیند ساخت و ساز،کاربردی نمودن فن آوری های نوین صنعت ساختمان و طراحی مناسب کالبدی،استفاده از مصالح استاندارد و با کیفیت تحت بررسی،نظارت و پی گیری مستمر می باشد؛به طوری که در این گونه جوامع،قوانین و استانداردهای وضع شده با کمک سیستم های اجرایی و مدیریت صحیح نتایج مثبتی را نیز به بار آورده است. متولیان ساخت و ساز در کشور با توجه به این که بخش اعظم انرژی در خدمت مسکن است بیشترین مسؤولیت را در جهت بهبود وضعیت و استاندارد سازی مصالح ساختمانی و به روز نمودن سیستم آن ها دارند؛از این رو انجام دادن مطلوب وظیفه ی مزبور با روش های سنتی ساخت و ساز،غیر ممکن بوده و فن آوری هایی که بالاترین کارآیی را در حفظ انرژی و منابع طبیعی دارند می بایست،بیش از پیش مورد حمایت قرار گیرند. مبحث نوزدهم به عنوان یکی از مباحث بیست گانه ی مقررات ملی ساختمان دارای اصول مشترک و در سراسر کشور لازم الاجراء بوده و بر هرگونه عملیات ساختمانی ملاک عمل می باشد.مطابق با ماده ی 34 قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان(مصوب اسفند ماه 1374)،شهرداری ها و سایر مراجع صدور پروانه،کنترل و نظارت بر اجرای ساختمان،مجریان ساختمان ها و تأسیسات دولتی و عمومی،صاحبان حرفه های مهندسی ساختمان و شهرسازی،کارفرمایان و پیمانکاران در نقاط واقع در حوزه ی شمول مقررات ملی ساختمان مکلفند مقررات مزبور را به طور کامل رعایت نمایند.متأسفانه اکثر قریب به اتفاق ساختمان های موجود در کشور فاقد ضوابط فنی بوده و برای جلوگیری از به هدر رفت انرژی سرمایی و گرمایی در آن ها هیچ تمهیداتی اندیشیده نشده است.ساکنان اکثر ساختمان ها برای دستیابی به شرایط آسایش و راحتی،در ساختمان هایی که زمستان هایی سرد و تابستان هایی گرم تر از محیط بیرون دارند،مجبورند انرژی بیشتری مصرف کنند؛اما اگر یک ساختمان با اصول فنی و استاندارد ساخته شود مشکل مزبور تا حدودی برطرف می شود.به نظر می رسد برخورد قانونی با سازندگانی که مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان ‬را رعایت نمی کنند و تعیین جریمه ی مالی بر اساس شاخص های قیمت سوخت در بازارهای بین المللی در هنگام صدور پایانکار این گونه ساختمان ها،می تواند مؤثر واقع گردد. کارشناسان امر بر این عقیده اند که عدم اجرای کامل مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان ‬با موضوع «صرفه جویی در مصرف انرژی»،موجب شده است تا انرژی مصرفی ساختمان ها در کشور به بیش از 2/6 برابر استاندارد بین المللی و ۲/۷ برابر مقدار متناظر آن در کشورهای توسعه یافته، برسد. مدیریت انرژی ابزاری توانمند برای بهینه سازی مصرف انرژی،صیانت از ذخایر ملی و جلوگیری از آلودگی محیط زیست می باشد؛ماهیت مدیریت انرژی به معنای انجام دادن بدون دستیابی به آن چه که موجود است نبوده و انجام دادن با آن چیزی است که در دسترس است.در طول سال هایی که قیمت انرژی در سطح پایینی نگه داشته شده بود، روحیه ی عادت و فرهنگ مصرف بی رویه ی انرژی در کشور و همچنین عدم احساس مسؤولیت و فرهنگ مصرف بی رویه ی انرژی در کشور رواج یافت؛اما با اجرای قانون هدفمند کردن یارانه ها خوشبختانه اعتقاد و باور داشتن به توانایی در صرفه جویی مصرف انرژی و کاهش هزینه های آن با ترک عادات گذشته کم کم تقویت یافته و به تبع آن اهمیت موضوع مزبور بیشتر مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

ساختمان ، انرژی ، مقررات ملی ، فن آوری های نوین ، مصالح استاندارد ، محیط زیست ،