بررسی تأثیر صلبیت خمشی پوشش نما، سختی و طول تسمه ها بر نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت دیواره های خاکی پایدار سازی شده ی مکانیکی در اثر زلزله

طراحی سازه های خاکی بر مبنای سطح عملکرد روش نوینی است که مورد توجه محققین قرار گرفته است.کنترل معیارهایی نظیر نشست و جابه جایی در شرایط لرزه ای موجب گشته تا ضمن ارائه یک طرح بهینه، عملکرد این سازه ها در برابر زلزله بهبود یابد. در این تحقیق با استفاده از مدل سازی عددی مبتنی بر روش اجزای محدود (FEM)؛ به ارزیابی عددی تاثیر صلبیت خمشی پوشش نما، سختی و طول تسمه ها بر نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت یک دیواره ی خاکی پایدارسازی شده ی مکانیکی (MSE walls) به ارتفاع 10 متر با استفاده از نرم افزار اجزای محدودGeo studio 2007 تحت اثر زلزله پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد: افزایش صلبیت خمشی پوشش نما، نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت دیواره ی خاکی مورد مطالعه را به میزان 62 درصد کاهش خواهد داد؛ افزایش طول تسمه فوقانی به میزان دوبرابر، نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت دیواره خاکی مورد مطالعه را به میزان 16 درصد کاهش خواهد داد و افزایش سختی تسمه های ردیف فوقانی به میزان دو برابر، هر چند از نظر میزان تسمه مصرفی با حالتی که در آن طول تسمه های فوقانی دوبرابر می شود یکسان است؛ لیکن تنها به میزان 5 درصد نشست دینامیکی سطح زمین را کاهش می دهد. بر اساس نتایج؛ یکی از راهکارهای مناسب برای افزایش سطح عملکرد لرزه ای یک دیواره ی خاکی پایدارسازی شده ی مکانیکی، کاهش نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت آن با افزایش صلبیت خمشی پوشش نما و افزایش طول تسمه های ردیف فوقانی می باشد.

کلیدواژه ها:

MSE walls ، نشست دینامیکی ، سطح عملکرد ، مدل سازی عددی ، زلزله