مسجد جامع گوهرشاد سمبل وحدت مسلمین در دوران شاهرخی

مسجد جامع گوهرشاد یکی از معظم ترین مساجد به جای مانده از دوران باشکوه تیموری است. موقعیت مکانی این مسجدبزرگ باعث شده است که در طی قرون گذشته از اهمیت خاصی نزد مسلمانان و به خصوص شیعیان برخوردار باشد. در طول این زمان روز به روز بر اهمیت آن افزوده شده، بارها و بارها مرمت شده و بیش از آنچه انتظار می رفت مورد رجوع مردممسلمان ایران بوده است. قلب شیعیان جهان در مجاورت این مسجد بزرگ می تپد. وجود مضجع شریف حضرت رضاع) در شمال این مسجد و نیز ارتباطی که به وسیله راه روهای متعدد با مسجد مذکور دارد، باعث شده که در حال حاضر مسجد بهعنوان یکی از صحن های حرم مطهر حضرت رضا(ع) عمل کرده، مورد استفاده قرار گیرد. گوهرشاد بانوی متنعم و نیکوکاری بود که صدقه جاریه عظیمی از خود به یادگار گذاشت. کمتر بانویی چون وی می شناسیم که این گونه، به امور خیر قیام کرده باشد.بی شک بیشترین علت جاودانگی نام گوهرشاد بیگم در سرزمین ایران احداث این مسجد بزرگ است. موقعیت مکانی این مسجد و نیز جایگاه سیاسی بانی آن در عهد شاهرخی با عث گردید که یک نوع همدلی و نزدیکی بین حاکمان سنی مذهب این عصر و مردم علوی مشهد که به جهت حضور معنوی مرقد مطهر امام هشتم خویش در مشهد الرضاع) سکنی گزیده بودند،ایجاد گردد. این همدلی یقینا به توده مردم سنی مذهب این دیار نیز سرایت نموده و ما شاهد نوعی وحدت و همزیستی مسالمت آمیز در آن برهه از زمان هستیم. در این نوشته سعی بر این است تا با معرفی مسجد و بانی نیکوکار آن بر اساس متونتاریخی، دلایل این همدلی و یگانگی را بررسی نماییم. مطالعات نشان میدهد شخصیت با نو گوهرشاد به عنوان محور این همگرایی غیر قابل انکار است. بانویی که شیعیان وی را به مذهب خود می خوانند و پیروان مذهب حنفی به عنوان بانوی اولدربار حکام سنی مذهب برای وی جایگاه سیاسی والایی قایلند. به گفته عرفی این بانوی بزرگ چنان رفار و کرداری داشت که هم شیعه و هم سنی او را از خود می دانستند و به او احترام تمام می گذاشتند

کلیدواژه ها:

مسجدگوهرشاد مشهد ، گوهرشاد آغا ، عهد شاهرخی ، وحدت مسلمین