اثربخشی آموزش تابآوری بر شادکامی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دردانش آموزان دبیرستانی شهر تهران

هدف این پژوهش تعیین میزان اثر بخشی آموزش تاب آوری بر شادکامی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشآموزان بود. روش: روش پژوهش ازنوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دبیرستانی شهر تهران در سال تحصیلی19-19 تشکیل میدادند.از بین آنها 67 نفر دانشآموزان دختر و پسر پایه دوم رشته ریاضی و فیزیک به شیوه خوشهای چند مرحلهای تصادفی انتخابو در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. دانشآموزان گروه آزمایش به مدت 99 جلسه یک ساعتی آموزش تابآوری دیدند، اما گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. ابزار اندازهگیری آزمون شادکامی آرگایل، مارتین و کرولسند، 9191 و آزمون انگیزش پیشرفت تحصیلی کرمی، 9897 بود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد آموزش تابآوری به طور معناداری باعث افزایش شادکامی و انگیزش پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان گروه آزمایش شده است. میزان اثربخشی آموزش تابآوری بر شادکامی و انگیزش پیشرفت تحصیلی، دردختران و پسران یکسان است. نتیجهگیری: با آموزش تابآوری می توان راهبرهای کارآمد و سودمندی را برای افزایش شادکامی و انگیزش پیشرفتتحصیلی در اختیار دانشآموزان قرار داد.

کلیدواژه ها:

تابآوری ، شادکامی ، انگیزش پیشرفت تحصیلی