وجود ذهنی از دیدگاه ملاصدرا

در نزد حکما و فلاسفه جایگاه وجود ذهنی و مظهر آن، همان مدارک عقلی و مشاعر حسی است، چون موجود ذهنی به صورت معقول و یا محسوس بالذات در نزد مدرک حضور دارد.ملاصدرا نفس مدرک و قوای ادراکی انسان را محل ظهور یا جایگاه حلول موجود ذهنی نمی داند، بلکه مظهر و آشکار کننده آن دانسته و از این رو قیام آن را به نفس قیام صدوری می داند. هر چند که مرحله عالی نفس مظهر صورت های مجرد تام عقلی می شود