رفتار سلول های پیش ساز قلبی روی داربست های متشکل از شبکه خارج سلولی قلب و کیتوسان

پس از وقوع سکته قلبی، قلب فرد بیمار دچار عارضه انفارکتوس میوکاردیومی می شود. عدم توانایی سلول های بافت میوکاردیوم در بازتولید این ناحیه مرده و همچنین خطرات جانی وجود این عارضه روی قلب فرد بیمار ضرورت به کارگیری راهکارهای مهندسی بافت را برای ترمیم بافت آسیب دیده روی قلب دوچندان می نماید. پیش از این استفاده از داربست های 3 بعدی برای ترمیم این بافت پیشنهاد شده است. مواد تشکیل دهنده این داربست ها دامنه وسیعی از پلیمرهای طبیعی و سنتزی تا ماتریکس خارج سلولی بافت قلب ECM را شامل می شود. آنچه واضح است این است که به کارگیری ماتریس خارج سلولی بافت قلب در ساخت داربست مورد نظر می تواند بیشتر از هر ماده دیگری محیط طبیعی قلب را برای سلول های کشت داده شده روی داربست شبیه سازی کند. از این رو، در این پروژه، داربست های کامپوزیتی متشکل از کیتوسان و ECM بافت میوکاردیم قلب تولید شده و سپس مورد آنالیز های مختلف به منظور بررسی خصوصیات ساختاری، مکانیکی و زیست سازگاری قرار گرفتند. نتایج آنالیز الاستیسیته و تست های SEM و MTT نشان دادند که داربست با 5 / 3 % کیتوسان و 5 / 0 % ECM بهترین عملکرد در رشد و توسعه سلول های پیش ساز قلبی کشت شده بر روی داربست را داشته و می توان آن را به عنوان یک داربست دارای قابلیت بالا برای استفاده در مهندسی بافت قلب معرفی نمود

کلیدواژه ها:

داربست ، شبکه خارج سلولی ، کیتوسان ، سلول زدایی ، مهندسی بافت قلب ، انفارکتوس میوکاردیومی