بررسی میزان جذب توریم از محلول های آبی توسط جاذب های نانوهیبریدی مختلف بر پایه پلی وینیل الکل

در این پژوهش، جاذب های کامپوزیتی مختلفی بر پایه پلیمر پلی وینیل الکل PVA به دو روش Casting والکتروریسی ساخته شد و خواص جذبی این جاذبها جهت جذب توریم از محلول های آبی با یکدیگر مقایسه شد. مسایسه نتایج حاصل از جذب توریم نشان می دهد که تمامی جاذبهای نانوفیبری که به روش الکتروریسی تهیه شده اند در مسابل جاذبهای نانوهیبریدی تهیه شده به روش Casting ، میزان جذب بیشتری ر ا از خود نشان دادند. نهایتا جاذب نانو فیبر کامپوزیتی PVA/TiO2/ZnO/TMPTMS به عنوان مناسب ترین جاذب جهت جذب توریم انتخاب شد. ترتیب میزان جذب توریم توسط این جاذبها به صورت زیر بوده است: )mg/g) :میزان جذب توریم PVA/TiO2/ZnO/TMPTMS>PVA/ZnO>PVA/TiO2/TMPTMS> PVA/TiO2/APTES> PVA/TiO2> PVA/ SiO2/TMPTMS> PVA/ SiO2/APTES> PVA/ SiO2 همچنین میزان جذب سایر فلزات بر روی این جاذب نانو فیبر کامپوزیتی PVA/TiO2/ZnO/TMPTMSاندازه گیری شد که ظرفیت جذب توریم، کادمیوم، اورانیوم، مس، آلومنیوم، آهن و نیکل به ترتیب برابر با11 میلی / 22/00 و 0 ،29/98 ،39/11 ،01/80 ،22/11 ،98/98 گرم به ازای هر گرم جاذب بوده است

کلیدواژه ها:

پلی وینیل الکل ، جاذب نانوفیبر ، الکتروریسی ، Casting ، فلزات سنگین ، توریم