تاملی بر مفهوم هویت در خانه سنتی ایرانی با بررسی ویژگی هایمتاثر از معماری اسلامی

ویت را می توان تجلی فرهنگ در محیط دانست زیرا مکانها از انسان معنا می گیرند و انسان نیز مجموعه ای از باورها و اندیشه ها است که فرهنگ او را شکل می دهد و نمود و تجلی از فرهنگ انسان را در مکان و محیط می توان مشاهده نمود که همان هویت اوست . در مقاله حاضر به منظور روشن شدن حقیقت مفهوم هویت، سعی شده با استفاده از مطالعه اسنادی، این مفهوم در بخش های واژه شناسی و بررسى مفاهیم هویت، هویت و معمارى، مفهوم ونقش هویت درشهر و شهرسازی و بحران هویت در معماری معاصر ایران، درحوزه هاى علوم اجتماعى، علوم انسانى، و معمارى وشهرسازى مورد بررسى قرارگیرد، به طورى که نتایج به دست آمده در طراحى هاى متکى برمسئله هویت به کار گرفته شود . این مقاله در نهایت به این نتیجه می رسد که هویت بیش از آنکه معطوف به گذشته باشد به بینش افراد مرتبط است، زمان حال را در بر می گیرد و تقاضا برای بهره مندی از آن ریشه در نیازهای فردی و جمعی شهروندان در محیط شهر دارد . هنگامی که وارد مبحث هویت معمارى می شویم سؤالاتى چنین مطرح می شود که عناصر سازنده هویت محیطى و مکانى چه هستند؟آیا معمارى هویت پذیر است؟نکات ابهام انگیز در هویت معمارى چه هستند؟ آیا معمارى داراى هویتى ثابت است؟ .. امروزه هویت شهری، هم چون حلقه ای گم شده است و شهرها نه بر پایه هویت اصیل خود، بلکه بر پایه تقلیدهای بدون اندیشه از مظاهر غربی و الگوهای مدرن بدون توجه به الگوهای بومی در حال شکل گیری و گسترش اند. در واقع دوران مدرنیزاسیون را می توان به عنوان سرآغاز گسست و کمرنگ شدن توجه به ابعاد هویتی شهرها و زندگی اجتماعی شهری در نظر گرفت . روش تحقیق در این مقالهبصورت تحلیلی – توصیفی و منابع تحقیق در این پژوهش کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، هویت ، مسکن ، حریم ، عناصر سنتی