بررسی هنر و معماری در اندیشه هگل

امروزه فلسفه هگل را جایگزینی برای بسیاری از مواضع مسئله آفرین و در عین حال منسوخ دوره های گذشته تفسیر وتبیین « آگاهی » و « آزادی » ،« مطلق »: می دانند، هگل آثار هنری را با عناصر کلیدی فلسفه خود از قبیل می کند.هگل تاریخ تحول هنر را به سه دوره نمادین، کلاسیک و رمانتیک تقسیم می کند . نمونه اصلی هنر نمادین، معماری نمادین است که مستقل محسوب می شود ولی هگل از معماری کلاسیک و معماری رمانتیک نیز یاد می کند که در واقع معماری را به خدمت هنری از نوع دیگر در می آورند و مستقل محسوب نمی شوند. این مقاله به بررسی هنر و معماری در اندیشه هگل می پردازد و گونه های هنر و معماری و معانی آنها را از نگاه این فیلسوف تبیین می کند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی و از روش های کتابخانه ای و - اسنادی جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. نظر هگل درباره هنرو معماری بخشی از فلسفه هنر اوست و از آنجا که فلسفه هگل نظام مند و کل گرا است، فهم فلسفه هنر او وابسته به فهم کل سیستم فلسفی اوست، در اینجا به اختصار تمام توصیفی از اندیشه هگل تا آنجا که برای فهم نظریات هگل درباره هنر و به ویژهمعماری ضروری است ارائه می شود و سپس دورنمایی از نظر هگل درباره هنر و معماری ارائه شود . و نتیجه آنکه هگل آثار هنری معماری را دارای معنا می داند و معانی آنها را وابسته به میزان و مرتبه آگاهی پدیدآورندگان و زمینه تاریخی ای که این آثار در آنها به وجود آمدند می شمارد اما هگل این زمینه تاریخی را به بع فلسفه کل گرای خود، در نسبت با کل تاریخ و برداشتی که خود او از تاریخ دارد، تفسیر می کند. همچنین معنا و محتوای اثر هنری معماری لزوما توسط پدیدآورندگان این آثار دریافته نشده است بلکه این معنا طی تأملفلسفی دریافته می شود

کلیدواژه ها:

فلسفه هگل ، فلسفه هنرهگل ، هنر در اندیشه هگل ، معماری در اندیشه هگل