مروری بر دگرگونی های معماری در دو دوره قاجاریه و پهلوی در جایگاهمعماری تلفیقی

شیوه جدیدی در دوره قاجار در معماری نهادینه شد که معماران ایرانی را بر آن داشت تا عوامل مشخص معماری ایران را با روش و توجه خاصی با عوامل معماری خاور دور در آمیزد و سنت و تجددگرایی را رو در روی هم قرار دهد که از نظر هنری دل پسند باشد . در جهان امروز ، تلاش بر حفظ هویت ، یکی از منازعات اصلی ملت هاست، معماری نیز از این امر استثنا نیست . هدف این پژوهش توالی سبک ها , ارائه تصویری است درباره بخشی از آنچه در حیطه نظر, در معماری معاصرایران روی داده است,آغاز این رویداد, احتمالا از زمانی است که گسستگی ، در توالی سبک های معماری ایران آغاز جدال میان سنت و مدرنیته به وجود آمد و شامل فراز و نشیب های در عهد قاجار و پهلوی و ورود معماری نا همخوان و ماایر بخا هویت ایرانی اسلامی کشورمان عمدتا از سوی برخی کشورهای غربی بود که هر کدام به نوبه خود به صورت متجدد بخا ماهیت گرا اما با ریشهگذ اری عمیق و تاثیر گذ ار در معماری این مرز و بوم ظاهر گشت از آن تاریخ ,حداقل صدسال می گذ رد . معماری ایران دگرگون گشت و به صورت خطی منقطع از اصل خویش (التقاطی) در آمد هر چند در این مدت برخی از معماران تلاش نمودند تا در وضع موجود معماری تاییراتی ایجاد نمایند و به آن شصصیتی ایرانی اسلامی دهند لیکن به دلیل عدم تاملات مکفی در این - زمینه تایرات چشم گیر و کار آمد واقع نگردید و جنبه التقاطی بودن آن بیش از پیش نمایان گشت

کلیدواژه ها:

معماری تلفیقی ، معماری معاصر ، تجدد ، هویت ، سنت گرایی