بررسی مفهوم حیاط مرکزی در تعاملات اجتماعی ساکنان آپارتمان هایمسکونی ( مطالعه موردی : مجتمع مسکونی باغ ونک و مجتمع مسکونی نیاوران )

با گسترش شهرها و رشد آپارتمان نشینی و تغییر در ساختار زندگی افراد ، ارتباط ساکنین با یکدیگر کم شد تا جایی که در برخی مواقع بعد از گذشت مدت زمان طولانی ، ساکنین یک آپارتمان یکدیگر را نمی شناسند . یکی از دلایلی که می تواند این موضوع را تشدید کند ، نبود فضایی مشخص برای تجمع ، تبادل نظر و آشنایی میان ساکنین با یکدیگر باشد . در معماری قدیمی ایران یکی از فضایی که هم ساکنین خانه و هم افراد دیگر در آن با یکدیگر ارتباط برقرار می کردند، حیاط مرکزی بود. این حیاط در اکثر مناطق ایران چه در خانه ها و چه اماکن عمومی وجودداشته و یکی از بهترین فضاها برای ایجاد ارتباط میان افراد با یگدیگر بوده است، به عبارت،دیگر مردم در حیاط مرکزی ، زندگی و زیست می کردند زیرا حیاط مفهومی چند عملکرددا شته ا ست. اما در آپارتمان های امروزی حیاط صرفا ف ضایی گذر گاهی ا ست که افراد را از خیابان به سمت واحد های م سکونی خود هدایت می کند. باتوجه به م سائلی که مطرح شد ، برآن شدیم که با باززنده سازی مفهوم حیاط مرکزی و بازگرداندن ارتباط میان ساکنین ،روح خانه را به آپارتمان ها باز گردانیم .دراین را ستا با برر سی موارد ذکر شده و درنهایت معرفی نمونه موردی هایی که از طرح حیاط مرکزی الگوبرداری کردند و آن را باتوجه به نیاز های روز خود تغییر و از آن بهره برده اند ، در صدد پیشنهادی برای ایجاد فضاهای باز داخل آپارتمان ها هم در سطح زمین و هم در ارتفاع ، باشیم. ، زیرا در نمونه های یاد شده در مقاله معماران ، حیاط را از فضایی صرفا گذرگاهی ، به فضایی پویا و پرتحرک که ساکنین در قسمت های مشخصی از آن به دور یکدیگر جمع شده با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند، بدل کرده اند.

کلیدواژه ها:

حیاط مرکزی ، طرح تجمیع اراضی مسکونی ، تعاملات اجتماعی ، آپارتمان مسکونی