بررسی جایگاه سایبان ها در معماری سنتی ایران به عنوان یکی از عناصراقلیمی(اقلیم گرم و خشک)

با نگاهی به تاریخچه ساختمان سازی در طی تاریخ در خواهیم یافت که انسان همواره در تلاش برای ایجاد شرایط آسایش بوده است. عدم آگاهی بین اقلیم و معماری ساختمان باعث اتلاف انرژی زیادی شده است. در این میان با توجه به اینکه کشور ایران، کشوری بیابانی و نیمه بیابانی به شمار می رود. تامین آسایش دمایی در فضاهای زندگی به عنوان هدف اصلی معماری همساز با اقلیم و ایجاد شرایط آسایش به شمار می رود. به همین دلیل کنترل تابش مستقیم آفتاب بر جداره های خارجی ساختمان اهمیت ویژه ای دارد در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی و روشهای توصیفی تحلیلی به معرفی انواع سایبان های مورد استفاده در معماری سنتی ایران و بررسی عملکرد هر کدام در ایجاد سایه در بنا پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

ساییان ، معماری سنتی ایران ، اقلیم گرم و خشک