تعامل گرایشهای معماری منطقه گرا با هویت مکان(نمونه موردی: موزه هنرهای معاصر تهران)

پس از ورود مدرنیته به ایران تقابل دو معیار سنجش سنتی و مدرن برروی معماری تأثیر گذاشت و جواب های متفاوت این دو دیدگاه در مورد چیستی معماری، بحران هویتی را در ایران و سرزمین های مشابه آن ایجاد کرد. از یک طرف شیفته و دلباخته معماری غرب بود و از طرف دیگر شاهد از دست رفتن معماری سنتی و گذشته پر افتخارش بود،درحالی که سبکی برای ارائه در دنیای معاصر نداشت. پس از آن بحران هویت در معماری مطرح شد و به چالشی اساسی تبدیل گشت.با توجه به اهمیت این ارتباط، یافتن راه حلی جهت برون رفت از این بحران امری اجتناب ناپذیر است. رویکردهای مختلفی دربرگیرنده چالش رابطه هویت و معماری اند. رویکردهایی که عمدتا در حوزه های عامی همچون اجتماع، زمینه، بستر فرهنگی و .... در ارتباط هستند. این رویکردها به گونه ای در برگیرنده چالشهای فراوانی در خصوص تعامل و تقابلمعماری مدرن و هویت های فرهنگی و بومی در مناطقی با خصوصیات مختلف است. در این مقاله ابتدا به تعاریفی از هویت و معماری منطقه گرا به عنوان رویکردی قابل انعطاف و راه حل برون رفت از بحران پرداخته شده است، سپس به ارتباط دوسویه معماری منطقه گرا با پارامترهای هویت بخش آن به بررسی موزه هنرهای معاصر تهران به عنوان نمونه موردی اشاره شده و در نهایت به ضرورت تدوین مبانی در این اساس پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

مدرنیته ، بحران هویت ، معماری منطقه گرا ، هویت ، موزه هنرهای معاصر