تاثیر حضور یا فقدان حیاط در خانه ها بر آرامش ساکنین

انسان از بدو خلقت پای در طبیعت نهاده و هر قدر حتی به اقتضای زمان، از آن دور بماند باز هم تمایل ذاتی دارد که با بازگشت به آغوش آن، به آرامش برسد. نیاز انسان ها به ارتباط با طبیعت در گذشته های دور به واسطه ی پیوندی که میان انسان ها و فضای باز وجود داشت، به گونه ای آسان تامین می شد. رفته رفته حضور افراد در فضاهای سبز باز همچون باغاتجای خود را به حیاط داد. حیاط عنصری است که با تلفیقی لطیف از آب ساکن و مواج، آسمان، درختان سرسبز و گونه های مختلف گیاهی، سایه و آفتاب و اصوات پرندگان توانست دیدی کوچک از باغ ایرانی و نیز بهشت برای بیننده فراهم کند و وی را از هیاهوی روزانه دور نماید. هر چند با گذشت زمان محدودیت هایی به وجود آمد و با رواج شهرنشینی و تغییر الگوهای زیستی، همچنین تغییر الگوهای شهرسازی و طراحی فضای شهری، فرم کلی حیاط هم دچار تغییراتی شد که این عنصر جذاب را که یکی از قطب های اصلی خانه ی ایرانی محسوب می شد به یکی از فرعیات در طراحی تبدیل نمود. در تحقیقی که پیش رو دارید رابطه ی انسان با طبیعت و نیازهای روانی انسان به برقراری ارتباط با محیط طبیعی و فضای سبز بررسی شده و تغییراتی که معماری مدرن ایران را پایه ریزی نموده اند عنوان شده است.

کلیدواژه ها:

انسان ، طبیعت ، حیاط ، گونه گیاهی ، آب