برنامه ریزی راهبردی بزرگراه امام علی تهرانبا رویکرد بازتعریف محلات منسجم پیرامونی

مقاله به یکی از مهمترین پدیدههای تغییر سازمان فضایی شهرها یعنی احداث معابر شهری جدید و تاثیر مستقیم آن بر ساختار محلات پیرامونی میپردازد. تمرکز پژوهش پیش رو بر بخشی از بزرگراه امام علی شهر تهران است که در مسیر خود (حدفاصل بزرگراه رسالت و بزرگراه محلاتی) از میانه چندین محله منسجم با پیشینه و هویت مشخص قابل اتکامیگذرد. احداث این راه شهری که بدون توجه به پارامترهای برنامهریزی و طراحی شهری و تنها به عنوان یک راهکار واکنشی به معضلات عبور و مرور و ساختار ترددی شهر تهران احداث گردیده است، کانونهای اجتماعی و هویتمند محلات مورد اشاره را به ازهمگسیختگی و اضمحلال نزدیک کرده است. بر این اساس و با رویکرد پاسخ به مسالهازهمگسیختگی کالبدی و اجتماعی ایجاد شده، این مقاله درصدد ارایه راهحل جهت بازتعریف محلات و کانونهای احتماعی پیرامون بزرگراه برآمده و با استفاده از فرآیند چشماندازسازی و بر پایه ابعاد اجتماعی، اسنادی و کالبدی به واکاوی محلات پیرامونی بزرگراه پرداخته و در نهایت، پس از تدوین بیانیه چشمانداز برای سال افق طرح 1410 نتایج مطالعات مذکور را در چارچوب راهکارهای طراحی در حیطه های سهگانه محدوده مورد مطالعه محور اصلی ، حوزه- های اصلی و بافت پیرامونی همجوار و در قالب برنامه راهبردی بزرگراه امام علی ارایه داده است.

کلیدواژه ها:

ازهم گسیختگی کالبدی ، انسجام ، بزرگراه شهری ، بزرگراه امام علی تهران