تدوین مبانی و سیاست های طراحی ورودی شهر ایرانی- اسلامی متأثر ازورودی مساکن قدیمی

ورود به یک مجموعه، زمانی به درستی انجام می شود که وارد شونده بتواند پیش از ورود، دریافتی سریع از خصوصیات کلی فضا، آداب و رسوم و سایر ویژگی های فضا را کشف کند. در این میان ورودی شهر و ورودی خانه ملموس ترین فضاهایی هستند که عمل ورود و خروج در آنها رخ می دهد. با تمهید ورودی برای یک فضا (خواه یک شهر خواه یا یکبنا)آن فضا برای ساکنانش هویت می یابد و می تواند به عنوان بستری برای یک تجربه مطبوع انسانی عمل کند و بنابراین ورود و خروج را آگاهانه نماید. ورودی شهر به دلیل اینکه اولین نقطه برخورد واردشونده با شهر است و نخستین تصویر ذهنی و پیش داوری های وی بر این اساس صورت می گیرد، اهمیت زیادی دارد که متأسفانه امروزه فضای ورودیبسیاری از شهرهای کشور با افت شدید کیفیت کالبدی و کارکردی مواجه اند و به جای آنکه ویترینی برای نمایش هویت شهر باشند، سبب آسیب جدی به سیما و هویت شهرها شده اند. مقایسه بین ویژگی های ورودی یک بنا و شهر در گذشته نمایان گر وجود تشابهاتی میان آنهاست. به نظر می رسد همان اهدافی که موجب شده تا فضای ورودی یک بنا شکل گیرد و تکامل یابد، در شکل گیری فضای ورودی شهر نیز نقش داشته است. بنابراین در این پژوهش که از نوع بنیادی و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است، سعی شده با بررسی ورودی شهر امروز و ورودی مساکن قدیمی و مقایسه آنها، به سیاست هایی برای طراحی و بازطراحی این فضای فراموش شده دست یافت. هدف پژوهش استخراج سیاست هایی است که به طراحان کمک کند تا به جای تقلید ناآگاهانه از کالبد و شکل ظاهری دروازه، تعریفی درست از نقش ورودی در سازمان فضایی شهر داشته باشند و فضایی در خور شهر امروز و شهر ایرانی اسلامی ایجاد کنند.

کلیدواژه ها:

فضای ورودی ، مساکن قدیمی ، شهرامروز ، فضای شهری