روند تحولات شهرنشینی با تاکید بر تاریخچه بازار در ایران(ازدوران کهن تا پایان دوره ساسانی)

بازار به معنی محل خرید و فروش و عرضه کالاست. واژه بسیار کهن است و در برخی زبانهای کهن ایرانی وجود داشته است. بازار در فارسی میانه به صورت واژه و با ترکیب هایی مانند وازارگ (بازاری)، و وازارگان (بازرگان) به کار میرفته؛ و در پارتی به واژار مورد استفاده قرار گرفته است. این واژه ایرانی به زبان برخی از سرزمین هایی که با ایران تبادلات بازرگانی داشتند، مانند سرزمینهای عربی، ترکی، عثمانی و برخی از کشورهای اروپایی، راه یافته است. دهخدا اظهار داشته که بازار از واژه پهلوی واکار اخذ شده است. واژهفرانسوی بازار از پرتغالی گرفته شده و آنان این واژه را از ایرانیان گرفتهاند. بررسیهای انجام شده در این تحق بر بازارهای شهری (بازارهایی که دارای فضای ساخته شده هستند) میباشد چرا که به عنوان ستون فقرات و شالوده شهرهای ایرانی مورد نظر میباشد همین بازار است. از آن جا که در مورد شهرهای ایران عمده ترین بوده است (دیگر فضاهای تجاری ایران در گذشته چون میدانهای تجاری - بازارچه و... به « بازار » فضای تجاری هیچ وجه رقیب بازار محسوب نمی شدند) لذا سیر تحول بازرا به لحاظ کالبدی – اجتماعی و فرهنگی بارویکرد پدیدار شناسانه در یک بستر تاریخی انجام شده است.

کلیدواژه ها:

بازار ، شهر ایرانی ، بازارایرانی ، کالبد بازار