مکانیابی پهنههای دارای قابلیت بلندمرتبهسازی با استفاده از منطق فازی وتحلیل سلسلهمراتبی (نمونه موردی: شهر بجنورد)

امروزه با توسعه شهرنشینی گرایش به بلندمرتبهسازی در میان سرمایه گذاران دولتی و خصوصی در حال افزایش است.اما مکانیابی این پهنه ها، از روندی هدفمند براساس اصول و مبانی شهرسازی و برنامه ریزی شهری پیروی نمی کند. ادامه این نوع روند بلندمرتبه سازی در شهرها، به اختلال در ساختار فضایی شهر، اغتشاش در سیما و منظر، آسیب های اجتماعی، معضلات زیست محیطی و به کمبود خدمات و زیرساختهای عمومی می انجامد. با مکانیابی مناسب برای اینگونه ساخت و سازها، می توان از بروز مسائل فوق جلوگیری نمود. هدف این مقاله مکانیابی پهنه های بهینه جهت ساخت بلندمرتبه ها و اولویتبندی آنها میباشد. در ابتدا نقش برخی ازمکاتب مهم معماری و شهرسازی بر روند بلندمرتبهسازی مورد بررسی قرار میگیرد و براساس آن، به شناسایی عوامل تأثیرگذار، در چهار محور کلی اجتماعی فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی پرداخته خواهد شد. در بخش دوم مقاله براساس مبانی بررسی شده، معیارها و شاخصهای موثر در مکانیابی بهینه ساختمانهای بلندمرتبه استخراجخواهد شد و سپس با استفاده از منطق فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی براساس هریک از زیرمعیارها، پهنه شهر جهت ایجاد بلندمرتبه سازی ارزشگذاری و در نهایت با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی، هریک از معیارها و زیرمعیارها، وزندهی شده و به منظور ارزشگذاری نهایی، با هم تلفیق خواهند شد. روش انجام کار پس ازبررسی منابع مربوطه به صورت کتابخانهای، شامل جمعآوری و استانداردسازی ورودیهای مورد نیاز، و سپس استفاده از روش منطق فازی و تحلیل سلسله مراتبی در ترکیب معیارها و زیرمعیارها بوسیله سیستم اطلاعات جغرافیایی است. فرایند ذکر شده در ارتباط با یک نمونه موردی(شهر بجنورد) به آزمون گذارده خواهد شد. نتیجه این کار اولویتبندی پهنه شهر بجنورد، از نظر دارا بودن پتانسیل جهت مکانیابی بهینه ساختمانهای بلندمرتبه و همچنین ارائه معیارها و شاخصهای مکان بهینه ساختمانهای بلندمرتبه خواهد بود.

کلیدواژه ها:

حداقل مکانیابی ، بلندمرتبهسازی ، منطق فازی ، تحلیل سلسله مراتبی