رویکرد معناشناختی عناصر و فضاهای شکلدهندهی باغ ایرانی

این مقاله بر آن است که به بررسی جلو ه های ه مافزایی عناصر باغ و بازشناسی برخی رموز پوشیده درکلیت باغ ایرانی بپردازد. از آنجایی که برای تحلیل باغ ایرانی به منظور دستیابی به نقش عناصر، نیازمند شناختی فراگیر از نحوه تاثیرگذاری آنها بر شکلگیری باغ میباشد. باغ ایرانی جوشیده از ارزش های فرهنگی محیطی است تا در محیطهای مختلف، مقیاس ها و اشکال گوناگون، پاسخگوی نیازهای مادی و معنوی انسانی در برقراری ارتباط با طبیعت باشد. حال مسئله اینست که رمز و راز ماندگاری الگوی باغ سازی ایرانی چیست و چگونه توانسته است در اقلی مها و محیط های متنوع، سازگار و کاربردی شود؟مطالعات موجود نشان می دهد که معماران و سازندگان باغ های ایرانی، به باورها و اعتقادات دینی، زبان اشاره و رمز، به ویژه دانش ضمنی محیطی موجود تکیه کرده و عناصر طبیعی مورد نیاز را با در نظر داشتن ویژگ یهای مشترک آنها به طور هماهنگ به کار بسته اند. نتیجه نهایی این همگرایی، کلیت پر راز و رمزی است که ضمن لحاظ بسیاری ازواقعیت های زندگی و معیشت، به زیبایی موجب تجلی لایه های عمیق طبیعت گرایی در ایران و بسیاری از مناطق جهان است. اصول و شاخصهای برآمده از مجموعه عوامل ذکر شده همواره در طول تاریخ باغ سازی ایران در حال تداوم بوده و با وجود تفاوت در صورتهای مادی، اصول و شاخصهای اصلی آن همواره حفظ شده و در آینده می تواند توسطمعماران مورد توجه قرار گیرد

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، عناصر باغ ایرانی ، معناشناختی ، نمادگرایی ، فضا