منظرشهری پیاده راه وشاخصه های آن(نمونه موردی محورپیاده جنت مشهد)

یکی از تحولات اخیر در گرایش های جدید شهرسازی جهان، توجه به حرکت پیاده ومنظرشهری این محورها بعنوان یک موضوع فراموش شده مهم شهری است . حرکت پیاده به عنوان قدیمی ترین و مهم ترین شکل جابه جایی انسان از گذشته تا زمان حاضر حائزاهمیت زیادی است. چرا که امروزه به نوعی یکی از راه های کسب هویت شهرها وجود عرصه ای مطلوبودرخور برای حضور پیاده ها است. از آنجاییکه با افزایش اولویت دهی به وسایل نقلیه موتوری در شهرهای امروزی تقریبا شهرها در جهت استفاده راحت از اتومبیل طراحی شده اند و شهروند پیاده به عنوان عضو اصلی سازنده شهر و نیازهای او به فراموشی سپرده شده است. از جمله این مسائل فراموش شده، توجه به منظر شهری در مسیرهای مخصوص پیادهاست. منظر شهری محیطی است محسوس و موثر بر رفتار فرد و نتایج آن. میزان موثر بودن محیط بر فرد بستگی به میزان ادراک فرد دارد که خود وابسته به آمادگی ناظر برای ادراک، ظرفیت ادراکی و شرایط محیطی ادراک می باشد . محور پیاده جنت در بافت قدیمی شهرمشهد قرارگرفته، که متاسفانه بدلیل بی توجهی به مسایل منظرعینی وذهنی اینمحدوده، کیفیت آن چه از لحاظ بصری و چه ادراکی در حال نزول می باشد. نوشتار حاضر سعی بر آن دارد به صورت توصیفی تحلیلی واز طریق مطالعات اسنادی، با درنظرگرفتن محورپیاده جنت مشهد بعنوان نمونه موردی شاخصه ها و - معیارهایی برای منظر شهری پیاده راه جهت مطلوب ساختن آن بعنوان چارچوب نظری عرضه کند

کلیدواژه ها:

منظرشهری ، پیاده راه ، شاخصه های منظر پیاده ر اه ، منظرعینی وذهنی