تحلیلی بر وضعیت شاخصهای کمی و کیفی مسکن با رویکرد توسعه پایدارنمونه موردی: شهر دهگلان (کردستان)

توجه به رشد روزافزون شهرنشینی، توسعه پایدار شهری به پارادایم مسلط تمام برنامه ریزیهای شهری تبدیل شده است. با توجه به اثرات گسترده مسکن بر محیط های شهری، در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار شهری، پایداری مسکن گامی بزرگ برای نیل به این مهم می باشد. هدف پژوهش حاضر ارزیابی کمی و کیفی شاخصهای مسکن شهر دهگلان با رویکرد توسعه پایدار می باشد. در این پژوهش از شاخصهای اجتماعی ، تراکمی و کالبدی استفاده شده است. جهت وزن دهی از مدل AHP ، و جهت بی مقیاس سازی دادهها از روش بی مقیاس سازی خطی استفاده شده است. جهت سطحبندی محلات شهری بر اساس هر یک از شاخصهای مورد استفاده در پژوهش از تکنیک TOPSIS ، استفاده شده است. در نهایت جهت سطحبندی کلی محلات شهری بر اساس شاخص ترکیبی، از مدل VIKOR ، استفاده شده است، که 45.45 درصد محلات مطلوب و در مقابل 18.18 درصد در وضعیت نسبتاً نامطلوب و نامطلوب قرار میگیرند. بنابراین نتایج حاصل از مطالعهی حاضر، نشان داد که تفاوت معناداری در وضعیت مسکن در بین محلات شهری مورد مطالعه وجود دارد و این خود نشان دهنده عدم پایداری مسکن در شهر دهگلان می باشد.

کلیدواژه ها:

شاخص های کمی و کیفی ، مسکن ، توسعه پایدار ، دهگلان