بررسی رابطه ی قلمروپایی و روانشناسی محیط

یکی از مفاهیم جدیدی که در بررسیهای روانشناسی محیط مکرر به چشم میخورد، خلوت است. این مفهوم بیانگر نیاز سازوکارهایی هستند برای دستیابی ، قلمرو و فضای شخصی انسان است به خلوتکردن و تنهاشدن میباشد. مفاهیم نیز وضعیتی اجتماعی است که در نتیجهی ناکارایی سازوکارهای خلوت پیش ازدحام ؛ به میزان دلخواهی از خلوتمیآید. آلتمن دستهبندی جامعی از قلمرو را به این ترتیب ارائه کرده است: قلمرو اولیه، ثانویه و عمومی. برخی از عوامل تاثیرگذار بر درک مفهوم قلمرو، عوامل اجتماعی، ادراکی روانی، کالبدی و کارکردی را شامل میشوند. عوامل جغرافیایی- - فرهنگی و عامل زمان، بستر تاثیرگذاری عوامل قبلی را فراهم میسازند. میتوان ادعا نمود که قلمرو نقش اساسی درزندگی انسان دارد و این امکان را فراهم مینماید که فضای اطراف خود را سازماندهی نموده و به آن هویت فردی یا جمعی دهد. بنابراین مفهوم قلمرو به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر کیفیت ارتباط انسان با محیط، مورد توجه قرار گرفتهاست که در رابطه با روانشناسی محیط بررسی میشود. هدف کلی پژوهش حاضر ارائه ی راه حلهای مناسب در جهتشناسایی هرچه بهتر قلمروها در محیط به کمک روانشناسی محیط میباشد. بدین منظور با استناد به منابع کتابخانهای و به روش توصیفی تحلیلی به جمعآوری اطلاعات و دادهها پرداخته و در انتها هم راهکارهایی مطرح گردید.

کلیدواژه ها:

قلمرو ، قلمروپایی ، روانشناسی محیط ، خلوت ، ازدحام