بررسی تاثیرنوسازی بافت فرسوده شهری برامنیت گذاری در فضاهای عمومی شهری،نمونه موردی: محله چیذر

فرسودگی واقعیتی است که تاکنون بیشتر شهرهای با سابقه و تاریخی ایران، تحت تأثیر آن قرار گرفته اند. آنچه مسلم است، در این گونه شهرها این مسأله، رشد بافت شهری را مختل کرده و آن را به پیرامون سوق می دهد و بنابراین افزون بر نابودی بافت های درونی و باسابقه ی شهری، هزینه های هنگفتی را با ایجاد بافت های نوظهور بر گرده ی شهر تحمیل می کند . جدا از مسئله ی مالی مهم ترین عاملی که بافت شهر را رو به انزوال می کشاند کاهش امنیت ها ی اجتماعی است. چرا که ابن بافت ها به دلیل موقعیتی ناکارآمدی که پیدا می کنند بستر مناسبی را برای بروز جرائم محیا می سازند. مسئله سرمایه اجتماعی در فرآیند نوسازی شهری به عنوان یکی از ظرفیت های درونی و ثروت های پنهان، یک اقدام غیرمتمرکز و از پایین به بالا است. این پژوهش با هدف تحلیل فضایی رابطه میان سرمایه اجتماعی و برنامه های نوسازی و بهسازی بافت فرسوده شهر محله چیذر واقع در منطقه 1 تهران است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است. جامعه آماری، 300 نفر از اهالی محله ی بافت فرسوده با 25 شاخص مختلف برای سنجش وضعیت موجود در - شاخص های جمعیتی، اقتصادی و اجتماعی برای مقوله سرمایه اجتماعی در 2 مؤلفه است. با بهره گیری از مدل تاپسیس و روش وزندهیآنتروپی به رتبه بندی جوانمرد قصاب در شاخص اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

نوسازی ، بافت فرسوده ، امنیت ، فضاهای عمومی شهری ، محله چیذر