خلق محورهای پیاده شهری در جهت ارتقای کیفی فضاهای بافت فرسوده(مطالعه موردی: محور کاشف لاهیجان)

بافتهای فرسوده مجموعه ای از فضاهایی هستند که در کنار تعاریف خاص خود روایتهای گوناگونی از حضور را با خود همراه کرده اند. از ا ین رو می بایست دیده شوند ، بمانند و تعریف ماندگاری از شهر را برای استفاده کنندگان امروز و فردای فضا، حفظ نمایند . بافت قدیم شهر با وجود نشانه های موثر در تصویر ذهنی شهروندان میبایست درگیر فضاهایی با حضور بالا و درک شونده باشد، نوع نگاهی که میتواند به روند حفاظت و احیای بافت یاری رساند. از سویی دیگر درگیر نمودن بافت قدیم شهر با حرکتهای هماهنگ با کیفیتهای مناسب بافت (حرکتهای پیاده) زندگی را به بافت باز خواهد گرداند.هدف اصلی این پژوهش، طراحی یک محور پیاده شهری در بافت تاریخی شهر لاهیجان در راستای حفظ و ارتقای فضای بافت فرسوده شهری است. بدین منظور پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی – تحلیلی و با بررسی و تحلیل ادبیات موضوعمحورهای پیاده شهری به ارائه چارچوب نظری پژوهش پرداخته است و پس از تجزیه و تحلیل فضای شهری مذکور به ارایه راه حل های جهت ارتقای کیفی بافت فرسوده شهر لاهیجان می پردازد. دراین پژوهش سعی بر آن بوده است تا براساس موجودیت بافت و رفتارهای موجود در فضا، کمیت و کیفیتهای محیط و تعاریف فضا بازگو شده تا در انتها بتوان با تحلیل موارد بدست آمده مسیر پیشنهادات موثر و کارا را برای حفظ و ارتقاء فضای مورد نظر پی گرفت. از این رو تحقیق پیش رو براساس اطلاعات بدست آمده از محدوده مورد مطالعه و مقایسه آن با موارد مشابه موفق و استفاده از نظرات ارائه شده کارشناسان و استفاده کنندگان فضا در خصوص وضع موجود و پیشنهادی فضا، و با استفاده از تحلیل امکانات و محدودیتهای موجود به اهداف مورد نیاز در طرح جهت ارتقائ کیفی و کمی مکان رسیده و نیازهای آتی فضا را مورد توجه قرار داده است

کلیدواژه ها:

: بافت فرسوده ، محور پیاده شهری ، محور کاشف ، شهر لاهیجان