بررسی معماری اسلامی در دوره صفوی با تاکید بر الگوی سید حسین نصر(مطالعه موردی : مسجد امام(ره) اصفهان)

شهر اصفهان با داشتن آثار معماری بسیار زیبای دوره صفوی، به گنجینه ای پربار از آثار تزئینی معماری اسلامی بدل گردیده است. بناهای دوره صفوی ، مزین به آرایه های تزئینی زیبا و ارزشمندی است. ارتباط نزدیک بین هندسه وکتیبه های مذهبی و وجود نمادها در نظام عالم وجود راهگشایی بود که به بررسی مفاهیم مذهبی و ماوراء طبیعی در بستر هندسه و کتیبه پرداخته شود و تا طرح ها و نقش ه ایی که براساس این مفاهیم و معنا به وجود آمده اند، مورد بازبینی و تحلیل قرار گیرند. معمولاً در ایران، خاندان پادشاهی و افراد طبقه های بالای اجتماعی متقاضی آثار هنری بوده اند و به شکوفایی آن کمک می کردند. پادشاهان صفوی نیز دوستدار هنر بوده اند که بیشتر آثار آن را می توان در شهر اصفهان دید. از دیدگاه نصر اساس معماری اسلامی بر حکمت استوار است. حکمت معماری اسلامی به خصوص معماری مساجد را می توان در دو بعد ظاهری و باطنی بررسی کرد. کلیه ملزومات و کارکردهای مساجد هم از لحاظ ظاهری و هم از لحاظ باطنی دارای حکمت می باشند همچنین می توان حکمت ظاهری و باطنی معماری مساجد را از لحاظ کاربرد نماد ، کارکردهای فیزیکی و عملکردی و خصوصیات ظاهری و باطنی اجزاء تشکیل دهنده بنا مشاهده کرد. سیر تاریخی معماری مساجد نیز خود روشنگر وجود حکمت در معنای متعالی آن می باشد.، این مقاله به شناخت مسجد امام در دوره صفوی می پردازد

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، هنر اسلامی ، دوره صفوی ، مسجد امام اصفهان