توسعه چارچوب مفهومی مدل ارزیابی تابآوری زیرساختی و کالبدی شهردر برابر بحران

سالانه به علت مخاطرات طبیعی و بحرانهای ناشی از آن خسارات و تلفات انسانی متوجه شهرها و سکونتگاه های انسانی بوده است و این باعث گسترش ادبیات مدیریت بحران گردیده است. بااینحال تفاوتهای مفهومی در دهههای اخیر در وع نگرش به خطر و مدیریت بحران به وجود آمده است که یکی از انگارههای موردتوجه در این زمینه تابآوری شهرها در برابر بحران است که از اصلیترین مؤلفههای آن، تابآوری زیرساختی و کالبدی آنان است. بر این اساس هدف این پژوهش تدوین چارچوب مفهومی جهت سنجش تابآوری زیرساختها و کالبدی شهرها در برابر اختلالات وارده است وتدوین مؤلفهها و شاخصهای آن است و ارائه شیوه سنجش آن است و ارزیابی مدل سنجش بر اساس نظر خبرگان و کارشناسان امر است. یافتههای حاصل از این پژوهش مبین این نکته است مؤلفه کالبدی و زیرساختی مشتمل بر 4 جزء سازنده زیرساختهای، حیاتی، خدمات عمومی، شبکه حملونقل و ساختمان و ابنیه است که هرکدام ابعاد متعددی داشته و شیوه سنجش آنان نیز متفاوت است و بر اساس نتایج مدل و تحلیل صورت گرفته میزان تابآوری زیرساختها و کالبد شهر تهران بهشدت پایین بوده است.

کلیدواژه ها:

مخاطرات ، بحران ، تابآوری ، تابآوری زیرساختی و کالبدی