ارائه روشی برای کاهش نویز موزیکال در روش تفریق طیفی با افزایش دقت تخمین طیف نویز

روش تفریق طیفی، یکی از مشهورترین روشهای بهسازی گفتار است. اساسی ترین مشکل این روش وجود نویزی آزاردهنده بنام نویز موزیکال در سیگنال بهسازی شده است که دلیل اصلی آن عدم دقت در تخمین طیف نویز است. در این مقاله اثر طول فریم بر روی دقت تخمین طیف نویز در روش تفریق طیفی بررسی شده و بطور خاص تاثیر آن بر روی نویز موزیکال ایجاد شده در سیگنال بهسازی شده مطالعه گردیده است. در روش بکار گرفته شده در این مقاله، که برای بهسازی گفتار آغشته به نویز ایستان مناسب است، پس از جداسازی نواحی گفتار و سکوت توسط یک طول فریم آنالیز اولیه، می توان طول فریم آنالیز را تا اندازه طول ناحیه سکوت فعلی افزایش داد.آزمایشات انجام شده در این مقاله نشان میدهد که اولا بزرگ گرفتن طول فریم دقت تخمین طیف نویز را افزایش داده و بنابراین موجب کاهش نویز موزیکال و افزایش کیفیت شنیداری سیگنال بهسازی شده می گردد و ثانیاً اگر دقت تخمین طیف بیشتر باشد، در روش تفریق طیفی می توان ضریب تفریق را بزرگتر انتخاب کرده و مقدار بهبود SNR را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

بهسازی گفتار ، تفریق طیفی ، تخمین طیف نویز ، طول فریم